Mr. Moto lacht voor het laatst

'Grappig,' zei mr. Moto, 'hoe het leven soms aan een heel dun en o zo teer draadje kan hangen. Ik heb u niet gedood mr. Kingman, omdat u verstand hebt van vliegtuigen. U hebt mij niet uit de weg geruimd, omdat u er nog geen kans toe hebt gekregen.'

De dunne, tere draad van Kingmans leven wordt korte tijd later door mr. Moto, vriendelijk doch beslist, afgesneden. Dat is dan één spion minder, maar het aantal kapers op de kust is daarmee nog niet uitgeput. Het doet mr. Moto echter genoegen dat hij niet opnieuw tot zulke drastische maatregelen behoeft over te gaan. Hij komt bijtijds tussenbeide om de vruchten te plukken van het werk dat anderen hebben verzet. En lacht dan. Niet uitbundig, maar fijntjes en ingetogen, zoals men van een Japans geheim agent mag verwachten. Maar dat is dan ook de laatste keer...

Dit is tevens de laatste - en de beste - van de vijf Mr. Moto thrillers die John P. Marquand heeft geschreven.